Beste Vrienden van de Muziek
Ik had het eergisteren over de mogelijke klap op de vuurpijl door Jonathan Fournel. Wel, Jonathan heeft er een (k)lap op gegeven! En dat bleek eigenlijk al na de eerste maten van zijn verplicht werk. Vreemd is het, dat het zo snel zo duidelijk was. Er bestaan zo van die achterwaartse filmpjes van een vaas die aan diggelen valt. Achterwaarts afgespeeld, zie je dan alle stukjes die zich tot een prachtige vaas verenigen. Dat gevoel had ik gisteren met Jonathan: de dingen viel moeiteloos op hun plaats. Alles was ongelooflijk mooi, smaakvol, expressief, logisch, goed te volgen, bijna evident. Bijzonder is dat. En dan toevallig (alweer) op de laatste avond. Daar waar we al heel de week mooie dingen hadden gehoord, maar nog nooit echt collectief van onze sokken waren geblazen, gebeurt het dan toch op de laatste avond.
In het verleden zijn er nog wel winnaars geweest die hors categorie waren en er met kop en schouders boven uit staken. Ik herinner mij van de edities die ik mocht meespelen Lukas Vondracek, Denis Kozhukhin, Andrey Baranov, Boris Giltburg, Sergey Khatchatrian en Severin von Eckardstein, allemaal winnaars waar amper twijfel over was. Veni, vidi, vici.
Net zoals de KEW de carrière van de winnaar helpt maken, is het omgekeerd ook zo dat de eerste laureaten aan de KEW gestalte geven. De KEW heeft baat bij “grote” winnaars, die nadien effectief een dijk van een loopbaan uitbouwen en op die manier bijdragen tot de uitstraling van de wedstrijd. Er zijn in het verleden ook enkele eerste prijswinnaars geweest die daarna in de relatieve anonimiteit verdwenen zijn en dat is jammer voor beide partijen. Ik denk niet dat dat probleem zich met Jonathan Fournel zal voordoen. Daarvoor was zijn overwinning té obvious.
Deze editie van de KEW is een ongelooflijk succes voor de Chapelle. Niet alleen hadden ze met Fournel en Redkin twee studenten in de finale, ze werden ook nog eens 1 en 2. Dat is heel straf !!
Sta me toe het nog een laatste keer over corona te hebben. We zijn met z’n allen blij dat dat vieze beestje het feest hier niet is komen bederven. De maatregelen die daar voor gezorgd hebben, waren dan ook wel heel drastisch, en zonder twijfel de strengste van alle concertzalen in Europa op dit moment. De afwezigheid van het publiek had dan weer als collateral advantage dat de temperatuur in Bozar doenbaar was. Aangezien er in de Bozar geen airconditioning is, kan het er ontiegelijk warm worden als er 2200 levende radiatoren plaatsnemen in de stierenbloedrode fauteuils.
Bij de musici van het BNO is in al die edities de traditie gegroeid om tussen het laatste optreden en de proclamatie een natje en een droogje te organiseren backstage. De laatste jaren nam dat grote proporties aan: koelboxen vol lekkers werden aangebracht en er ontstond in de backstage van de Bozar een spontaan feest dat tot lang na de proclamatie duurde. Het was dit jaar compleet anders natuurlijk. Enkele die-hard collega’s hadden toch wat drank en wat inwerpselen meegebracht, maar het was in niets te vergelijken met voorheen.
Voor het BNO volgen er nu drie dagen vrijaf. Woensdag rijdt de trein terug verder met een Schumann/Mendelssohn-opname, gevolgd door het eerste concert - terug met publiek - met de vierde symfonie van Gustav Mahler op 11 juni! Voor de zomervakantie zijn er nog concerten in Reims en Amsterdam en het preludeconcert n.a.v. de nationale feestdag. Alles onder coronavoorbehoud, uiteraard. Het volgende concertseizoen dient zich overvol aan. Al dat moois wat werd uitgesteld, ligt immers ongeduldig te wachten op een beslag .
Het was mij een eer en een genoegen om tijdens mijn dagelijkse treinritten voor u te mogen schrijven. Uw ontelbare reacties, complimenten, likes, comments en shares hebben mij ontzettend overweldigd. Ik had dit niet verwacht. Laat ons hopen dat we elkaar heel snel in levende lijve kunnen terugzien en samen even het glas heffen na een of ander concert.
Het op papier zetten van deze regels hebben mij veel bijgebracht. Immers, de formulering scherpt de gedachte. Maar ik citeer ook graag Angela Merkel die ooit zei: “Achtet auf die Sprache, denn die Sprache ist die Vorform des Handelns”, waarmee ze bedoelt dat we zorgzaam moeten omgaan met onze taal en met wat we zeggen en schrijven, want de taal is altijd de voorloper van onze daden. “Eens de taal de verkeerde kant is opgegaan, gaat ook het handelen heel snel de verkeerde kant op. En dan is zelfs geweld niet meer veraf. Zorgzaam omgaan met taal is door de digitalisering en de sociale media niet bepaald eenvoudiger geworden. Toch moet men net daarom erg voorzichtig omgaan met woorden”, ging Angela nog verder. Laten ons allemaal Taal én Muziek koesteren. Samen met Liefde en Warmte zijn het de allermooiste zaken tijdens onze korte passage tussen wieg en kist.
Bram